Havadaki tatlı esinti başta Bozi olmak üzere, Kara Elmas ile Çilli Veli'nin üzerini görünmez bir yorgan gibi örtmüştü. Uçurumun kenarında saatlerce denizi seyredip sohbet etmekten büyük keyif alan dostlar, kıvrıldıkları kayanın dibinde yarı uyur vaziyette, tepelerinde ışıldayan güneşten sakınırcasına uykuya teslim olmak üzereydiler... Çılgın bir yolculuğun tadını çıkarmak için öncelikle arkanıza yaslanın ve fantastik bir dünyaya doğru kendinizi bırakın! Sadece Tadını Çıkarın...

Durgun bir havaydı. Her zamanki gibi uçurumun kenarındaydı üç kafadar. Elmas'ın etraftan topladığı taşlarla beş taş oynuyorlardı. Veli, elleri daha büyük olduğu için oyunu önde götürüyordu. Bozi de, başını bir sağa bir sola çevirip, keskin gözleriyle taşları takip ediyor, hakemlik yapıyordu. Elmas yine yanmıştı. Sıra Veli'ye geçtiğinde, hiç umulmadık şekilde taşları yere savurdu ve yerden kalkarak toz olan dizlerini silkeledi... Çin Seddi'ni herkes duymuştur ama kahramanlarımızın yaşadığı macera gibisini h

Bahar ayları oldukça güzel geçmekteydi. Ayaklarını soktukları dere öylesine berraktı ki, kıvrak hareketlerle oradan oraya, nehrin içini talan eden kaya balıkları dahi görünüyordu. Veli, sırtüstü yatmıştı. Elmas hemen yanı başında, kollarından destek alarak onunla sohbet ediyordu... Kahramanlarımız, Karayiplerin mercan adalarında gezinerek derin ve gizemli bir sırrı bulacaklarını düşünüyorlar. Tabii ki Karayipler, korsanların cirit attığı, bilinmeyen yaratıkların saklandıkları karanlık mağaralarla dolu. Uma

Veli ile Elmas da, Bozi'yi alıp elma bahçelerinin yolunu tutmuşlardı. Kâhya Mustafa Efendi, doru atıyla sakin bir yürüyüş gerçekleştiriyor, atın üstünde olmanın verdiği avantajla, gözüne kestirdiği en iri elmaları koparıp afiyetle midesine indiriyordu. Sonbaharın eşsiz manzarası özellikle ağaçlar üzerinde belirgindi. Gazellere ilham verecek kıvama gelmiş yapraklar, ağaçların dibine serilmiş, tıpkı bir köylü güzelinin kulağının arkasına sıkıştırdığı gelincik çiçeği gibi toprağın yüzünü süslüyordu... Maymunl

Yine sıkıcı bir hafta ortasıydı. Veli'nin uykularını kaçıran İngilizce dersi vardı o gün. Tüm sınıf İngilizce konusunda isteksizdi. Bu halleri öğretmenlerini deli ediyordu. Her ders, konu işlemekten ziyade azar ve tehditlerle geçiyordu. Zira öğretmen, dersine ilgi göstermedikleri için herkesin notunu kıracağını söylüyordu. Hiç şakası yoktu. İngilizce dersinin olduğu zamanlarda Veli daha sinirli oluyordu sanki. Elmas ile Bozi ne söylese, hangi teklifi yapsa, onlara kulaklarını tıkıyor, kötü geçen günü saatle

Tıkırtısını duyduğu anda, bir gözünü odasının tahta zeminindeki deliğe yaklaştırır, elindeki fenerle onu görmeye çalışırdı. Beriki, ışığı fark eder etmez ortadan kaybolmasını iyi bilirdi. Buna rağmen bir iki kere göz göze gelmişlerdi. Her an kaçmaya hazır, ürkek, kırılgan görünümlüydü. Bir gün, çiftlik evinin duvarı dibinde dinlenirlerken Veli, Elmas'a yeryüzünde konuşan sincapların olduğundan bahsetmişti... Sizce sincaplar konuşur mu? Bilmem belki de konuşurlar hatta konuşmakla kalmaz belkide insanlarla b

Bütün zeki insanlar gibi Elmas'ın da ufak tefek bazı kusurları vardı. Gülizar ninesi ne kadar düzenlerse düzenlesin, elbise dolabının çekmeceleri sürekli dağınık olurdu. Yaşlı haline aldırmaksızın bugün yine zamanının çoğunu Elmas'ın dolabını düzeltmekle geçirmişti. Halinden şikâyetçi değildi ama ne olurdu torunu bir parça düzenli olabilseydi... Bu sefer kahramanlarımız Venedik'e uzanıyor. Aman sıkı giyinin bu macera oldukça ıslak geçecek.

Çiftlikte yeni bir gün batımıydı. Gülizar nine güzel havaları fırsat bilerek akşam yemeğini verandadaki masaya kurmuştu. Yemekte, Elmas ile Veli'nin çok sevdiği fırında makarna vardı. Evin arka bahçesinden topladığı taze tere, roka ve maydanozları bir güzel yıkadıktan sonra hafifçe limonlayıp ortaya koymuştu. Serimizin bu kitabında gizli sandıklardan çıkan saklı planların bizleri nereye götüreceğini sizde en az bizim kadar merak ediyorsanız, bize yardımcı olmalısınız.