Umutla birlikte Elif de umutlanıyordu. Elif sevgisini anlatınca hafiflemişti. Korkusu kaybolmuştu bir anda. Korkusuz biri oluvermişti! Doğruldu, ellerini Umutun dudaklarında gezdirerek gözlerine baktı. Sonra olanca sesiyle haykırdı: Umutttt seni seviyoruummm! dedi. Elifin sesi kuyunun içindeki tüm boşluklara çarpıp yankılanıyordu defalarca. Daha hızlı bir ses tonuyla bu defa Umut haykırdı sevgisini: Seni seviyoruuuuummm Elifffff! Hâlâ kuyudaydılar. En çok Korktukları yer, en güvenilir yer olmuştu bir anda..

Büyük adamların aşkı diye bir şey mi vardır oysa Çünkü aşk yıkar bütün o bilinen büyüklükleri çıplak bırakır sadece insan kalmaya irca eder aleme eşitler özüne döndürür çoğunca da rüsva eder ağına düşürdüğü herkesi. Aşkın bu kudreti onlara günahlanyla sevaplarıyla anlaşılabilir olma yakınlığını ve de yalınlığını kazandırır. Tabii ki barikatları bir tek aşk yıkıp altüst edebilir ve herkesi herkes gibi insan ve yapayalnız yaşayanlar gibi korunaksız kılar. Bu kitap o Yedi harika adam ın en insani yanına çevir

Gençtin sen ne kadar da az şey yüklemiştin şu hayata. Sevmek birazcık da sevilmekti bütün dileğin. Gözünün içine baka baka ve gururla istemiştin seni seviyorum demeyi. Olmadı Olmadı mı Olamadı mı İki küçük güvercinden büyük bir aşk olur mu olmaz mı Gizem ile Burak'ın arasında geçen geçmesi düşünülen geçme ihtimali olan bir aşk hikayesi anlatılıyor bu güncede. Lise çağındaki iki genç platonik bir aşkın içinde nereye ve ne zamana kadar kaynayabilirler onu sorguluyor. Gizem dedi ki Kayıp kimlikler gibiyim sa

Balkan Savaşları'ndan hemen önce Sırp milliyetçileri, Kosova'daki nüfus çoğunluğunu oluşturan Arnavutların durumunu düşünmeksizin bölgeyi beş yüz yıllık Osmanlı egemenliğinden koparmaya çalışmaktadır. O sıralarda Osmanlı ordusunda bir teğmen olan Avni, Kuzey Kosova cephesinde Sırp milliyetçilerine karşı savaşmakta ve Kosova'da bırakmak zorunda kaldığı eşinin doğum haberini beklemektedir. Sırplar, 1910 yılının başlarında Kosova'ya hücum ettiklerinde Teğmen Avni'nin can yoldaşı Servet ve yeni doğmuş bebeği Ko

Her şeyden önce yazmanın ve yazdığını paylaşmanın yürek istediğini belirtmek isterim. O yürek bana bezm-i elestte bahşedildi. Öyle ki onu dağlara yüklediler, taşıyamadı. Hikâyeciliğin, kıssadan hisse çıkarmak gibi bir amacı olmadığını düşünenlerdenim. Yine aynı şekilde, hikâye adı altında anı parçaları satanların yazdıklarından da haz almam. Ahbabım, yazdıklarında beni bulacaktır elbette; ancak o ben, ahbabıma ne kadar yakınsa, cevherimden o kadar uzaktır. Yazmak... Bir iştiyak olduğu kadar, bir ihtiyaç

Belki bir gün sinemada, tiyatroda ya da bir şehirlerarası bir yolculukta karşılaşırız seninle, kimbilir. Belki bir gün otobüste yan yana otururuz senle, yer yokluğundan. Sen cam kenarı olursun, ben ağzının kenarı olurum belki! Dünyaların bizim olduğunu anlarız belki, birbirimize gülümseyerek bakarken, birbirimize usulca sokulurken, muavinlere inat! Belki bu güzel yolculuk bitmesin... diye dualar ederiz birlikte. Belki otobüs şoförüne yalvarırız acele etmesin diye! Belki daha güzel umutlara yolculuklar yapa

Öğrencilerim... Hepsi, benim için büyük bir hazine. Yüzlerine baktığımda veya onlarla konuşmaya başladığımda her birisi, yazılmamış roman gibi durur karşımda. Onlar, benim hayatımın oksijeni. Bense onların karşısında hep huzura açılan bir kapı gibi durmaya çalıştım, çalışırım. Bunu ne kadar başarabildiğimi tam olarak bilemiyorum. Ama nerede karşılaşsak hemen yüzlerinde bir gülümseme beliriverir, ne zaman yazışsak hep sıcak kelimeler gelir onlardan. Üstelik hangi dinden, mezhepten veya siyasi görüşten

Çağları, zamanları ve mekanlaştıran tek bir şey vardı: Aşk... En yüce, en kutsal, en saf duyguydu aşk... Cinlerin, perilerin, cadıların, tılsımların, olağanüstü kuvvetli kahramanların, ateşten kalelerin diyarıydı Cabelika ve Cabelisa... Ve bir padişahın güzeller güzeli kızı Mihr-i Münir... Görenlerin akıllarını yitirdiği bir dilber... Ve bir diğer kahraman, Şir-i Dilir... Görenlerin arslan zannettikleri, ejder heybetli bir şehzade... Ve aralarındaki aşk... İşte hikayemizin konusu... XVI.Yüzyılda fantastik e