“Arif Eren’in şiirlerinde yeni ile eski birleştirilip adeta mezcettirilmiştir. Yine onun şiirinin derinliği, bazılarının ifade ettiği gibi sadece çağdaş da değildir. Arif Eren’in şiirleri, -Ziya Gökalp’in Yahya Kemal’e yönelttiği bir soru üzerine onun da ifade ettiği gibi-, adeta ‘kökü mazide olan bir âtî’dir. Çünkü Arif Eren, tanıklık ettiği asrın ruhunu verirken, bunu mazi ile de mezcederek adeta dizeleriyle resmediyor. Dolayısıyla Arif Eren’in mısralarının ‘kökü mazide olmakla birlikte geleceğe de yön ve

HAVASIZ 4 DAKİKA YAŞARSINIZ, SUSUZ 4 GÜN YAŞARSINIZ, YİYECEKSİZ 40 GÜN YAŞARSINIZ, AMA BİLGİSİZ YAŞAM BOYU ZORLANIRSINIZ. GECELER KARANLIĞA BÜRÜNÜP, IŞIĞIN YAYDIĞI YAPAY AYDINLIKTA GÖLGELER GİDEREK KOYULAŞMAYA BAŞLADIĞINDA; GÖZLERİMİZİ ORAYA DİKER, BİR ŞEYE BENZETMEYE ÇALIŞIRIZ. BAZEN O KARANLIKTA ÖĞRENDİKLERİMİZİ SORGULAR, DAHA ÇOK ÖĞRENMEYİ ARZU EDERİZ. TIPKI ARININ ÇOK ÇİÇEK KOKLAYARAK MÜKEMMEL BİR BAL YAPTIĞI GİBİ, BİLGİ BALI YAPMAK İSTERİZ. “BAL YİYEN ARISINDAN GOCUNMAZ“ Mevlana

'Ruhun düşüncelerin rengini aldığını söylemiş Heraklius... Kara düşüncelere dalarsanız ruhunuzu da karanlıklar kaplar. Hayat çoğu zaman zorluklarla dolu... Bu yüzden en azından insan bazen yavaşlamalı. Hayat da hızla insanın yanından geçmeli bazen... Örneğin sırtüstü yere yatıp yıldızları seyretmeli, bazen deniz kenarında kumda yürümeli... Bazen de doğadaki sonsuz yeşillikte bir ağacın altında oturmalı... Endişelerden, korkulardan, kaygılardan uzaklaşmalı... Dünyanın gürültüsünü dışarda tutmak için kulaklar

Biliyorum ki bazı okuyucular soracaktır: Ne demek Yâ Kebîkeç? Eski edebiyatımızla ülfeti olanların malumları olduğu üzere kitapları güveden, kurttan koruyan bir melek veya cinin adıymış güya Kebîkeç. Eskiden kitapların başında uygun bir yere Yâ Kebîkeç yazınca kitaba haşerelerin zarar veremeyeceklerine inanılırmış. Bir tür muskaymış yani Kebîkeç... Anlatırlar ki, vaktiyle medrese hocasının biri bir mollanın elinde kitap kurtlarının sayfalarını delik deşik ettiği bir kitap görmüş. Şaşkınlıkla; Yâ Kebîkeç y

Hep böyle mi olur? Bitti demekle bitmez. Açık bir yara gibi sızlayıp durur zamanlı zamansız. Üzerinden yıllar geçer, şehirler geçer, insanlar geçer, koskoca bir hayat geçer de bende bıraktığın sen geçmez, bitmez neden?... Hayata karıştım, çarşı pazar gezdim, yeni dostlar edindim, iş değiştirdim, giyim tarzımı, saçımı başımı değiştirdim, yolculuklara çıktım, evime evcil hayvan aldım, akraba ziyaretlerine gittim, kaza yaptım, ölümden döndüm, yeni filmler seyrettim, yeni kitaplar okudum... Sen gitmedin benden!

Kapsama alanımıza giren dilsel girdilere nasıl anlam yüklediğimizi konu edinen bu kitaptaki yazılar; günlük dil ile yazınsal dil arasındaki farklılıklara, dilsel yaratıcılığa, gülmeceye, söylemde ilginçliğe, dil - duygu örtüşmesine, çeviriye, dilde işlev - kural ilişkisine, bağlaçlara, belirteçlere, kiplik olgusuna, bağlaşıklığa ve bağdaşıklığa dair konuları ?bağlam içinde anlam' temelinde ele alma çabasının ürünüdürler. Kitabın, bu konulara ilgi duyan okurlar için yeni düşünme süreçleri sunmasını diliyorum

İnsanlık tarihi, okuma ediminden sonra yeni bir safhaya girdi; Varlığın mana ve mazmununu okuyan insanlar ve toplumlar; evrende yaşamın umudu oldular; zaman içinde ırkları, renkleri, adları değişti ama insanlığın umudu olma misyonları hiç değişmedi. Ne var ki her insan, kendi kavrayış düzeyi kadar Varlığı okudu ve anladı. Bütün bu farklı okumalar, insanlığın ortak hafızasına aktı ve insanlığın ortak bir tarihi oluştu.

Sen benim en gizli öznemdin, herkeslerden gizlediğim. Sana köle olmak istedikçe özgürleşen bir ruhum, yeşeren bir umudum var. Rüzgarın kıskandığı ve sağa sola savurduğu saçlarını kızıla boyamışsın... Şimdi anladım güneş her gün utancından batıyormuş. Seni beklerken kaç saatin akrebi kendini zehirledi çaresizlikte, bir bilsen... İspatı zor bir yalandı yokluğun... Talandı yüreğim, bedenim. Gözlerine benden daha yakın diye kirpiklerini kıskandığım gecelerin kıyısında oturmuş sana dair cümleler karalıyoru

Temelini Yunus Emre ve Aşık Paşadan alan Klasik Dönem Osmanlı Nazmı, hüner ve estetiğin şiir ikliminde birleştiği döneme verilen addır. Bu döneme mensup şairler, farklı zaman diliminde yaşamalarına rağmen aynı duygu, düşünce ve estetiğin beslediği nevi şahsına münhasır hayallere sahiptir.Bir tür akademik disiplinin gözetildiği nazım vadisi, şiir meydanı nda erlik davası güden şairlerin bu üstünlük yarışını gözler önüne sererken, onların aşklarına, arzu ve heveslerine, şikayet ve yakınmalarına da sahne olur

Çocuk ve çocuklukla ilgili söylemlerin araştırılması siyasi, sosyal ve kültürel yapının anlaşılmasında önemlidir. Türk edebiyatında çocuğun incelenmesine yönelik araştırmalar ise oldukça azdır. Bu kitapta 1900-1923 arasında milliyetçi eksende oluşturulmaya çalışılan çocuk kimliğinin edebî metinler üzerinden analizi yapılmıştır. Böylelikle çocuk kahramanlar üzerinden siyasi ve toplumsal dönüşümler tespit edilmiştir. Osmanlı Devleti'nde modernleşmenin hız kazandığı Tanzimat Dönemi'nde, II. Meşrutiyet'in ilan

Arap harfli Türk yazısı, milletimizin asırlar boyunca kullandığı; yalnızca maddî bir materyal değil, aynı zamanda manevî iklimlerin sözcüsü olarak gördüğü bir kültür taşıyıcısıdır. Ecdattan kalan kültür mirasının gereği gibi değerlendirilebilmesi için, eski yazı ile kaleme alınmış metinlerin yeni nesillerce okunup anlaşılması önem arz eder. Böyle bir ihtiyaca cevap vermesi için hazırlanan elinizdeki eser, başta estetik ve eski şiir mevzularında yazılan denemelerden, hikâyelerden ve şiirlerden oluşmaktadır.

Mekansal döngünün ilk aşaması bireyin cennetten kovuluşudur. Bireyin düşüş psikolojisini yaşamasıyla mekansal boyut farklılaşır, bedenselleşir. Ruh-beden bütünleşmesi ruhun sıkıştırılması, hapsedilmesidir. Bedensel mekan olarak değerlendireceğimiz bu evrenin sonrası dünyaya geliştir. Var olmak tamama ermek, kendini geliştirmek gibi tanımlarla nitelendirebileceğimiz bu dönem bireyin doğal mekanlarla karşılaştığı evredir. Bireyin toplumsal yaşamı ve mahremiyeti, yeni mekanların oluşturulmasına zemin hazırlar.

Tarihçi Vassaf'a ait olduğu sanılan ve İlhanlı hükümdarı Muhammed Hudâbende adına yazılmış Ahlâku's-saltana Nergisî tarafından Kânûnu'r-reşâd adıyla sanatlı bir dil ve üslupla Türkçeye çevrilmiş ve 1624'te Sultan IV. Murad'a sunulmuştur. Ekleme, çıkarma ve adaptasyonların yapıldığı Kânûnu'r-reşâd, tercümeden ziyade telif özelliği gösteren bir eserdir. Nergisi Ahlaku's-saltana'daki kimi yerleri genişletmiş, manzum parçalarda tasarrufa gitmiş, Nef'i, Bâkî, Necatî gibi Türk şairlerinden manzum parçalar almış,

Servet-i Fünun edebiyatının en önemli şairlerinden olan Cenap Şahabettin, yeni Türk şiirinin kurucuları arasında yer alır. Onun poetikasını oluşturan imaj, hayal ve orijinal buluşlar, Servet-i Fünun şiir estetiğinin meydana gelmesinde önemli rol oynar. Şair; ses, musiki ve resme has unsurlara dayalı olarak vücuda getirdiği şiirlerini, renkli tablolar ve müzikalite içerisinde tasvir eder.Cenap'ın şiir anlayışının temelinde, eşyada ve tabiatta bir ruh arama anlamına gelen bir ruh-ı kainat fikri vardır. Yrd.

Mekanın Hikayesi-Hikayenin Mekanı isimli bu kitapta mekan bir kurgu öğesi olarak incelenirken birey ve toplum için ifade ettiği anlam dünyasıyla da karşımızdadır. Başta ev olmak üzere bütün mekânlar 'yaşam'a ve 'ölüme' e sahne olurlar. Kalıcılıkları, insan hayatına kıyasla daha uzun olduğu için nesiller boyu dönüşümlere ve yeniden başlangıçlara tanıklık edebilirler. Buna göre mekânlar aynı 'tarihi' olma vasfını da derinliklerinde barındırmaktadırlar. Çünkü bireye ve topluma ait tarihe sahne olmuşlar ve tanı