Hayatı hüzünlerden ibaret sanırdım. Bir top yumakla oynayan kedi gibi, bu hüzünlerden mutluluk çıkardım kendime. Aşkın tarifini sorduklarında, hep 'sonsuz mutluluk' derdim. Sonsuza dek süren hiç bitmeyen mutluluk... Yüreğimi hep yerinden çıkaracakmış gibi, çoğaltan güçlü bir nefes gibiydi. Meğer yüreğini durgunlaştıran, zamanın hızla akıp gittiği saatlerin, bir türlü geçmek bilmeyen acısı ile tanışınca, boğulmak istedim derin sularda... Kelebek ömrü gibiymiş aşk. Rengârenk kanatlarıyla, kısacık zamanını eşi

Kim çözer, bu düğümü? Bir âlim, bir papaz, bir imam, hepsi bir araya gelse, Var olan, var olmayan güçler birleşse, Çözülür mü, bu kör düğüm?...

'Dans etmek mi insanları yakınlaştırır yoksa yakınlaşmak isteyen bedenler mi dansı kullanır. Avaz avaz bağır çağır. Bazen küçük bir gül yeter sevgine. Aşk, yüksek sesle konuşmayı sevmez. Fısıltılar diyarıdır aşk. Hangi renklere ait olduğunu bilmediğin karmaşık desenler tablosudur aşk. Pembe hayır, kırmızı hayır, mavi hayır... Neyse işte bütün renklere uyar aşk. İstediğin renk ile giyebilirsin aşkı. Ve hangi renge boyalı olursa olsun duvarların hepsine uyumludur aşk'.